Herbata – z cytryną, mlekiem, miodem, cukrem bądź innymi dodatkami – od dawna zajmuje jedno z czołowych miejsc na liście ulubionych napojów Polaków. Wielu z nas wręcz nie może wyobrazić sobie bez niej śniadania czy podwieczorku. Czy wiesz, że jej kolebka znajduje się zupełnie gdzie indziej? Zwyczaj picia herbaty wprowadzili Chińczycy i to stamtąd ten aromatyczny napar rozprzestrzenił się na cały świat.
Rodzajów herbaty chińskiej jest sporo i coraz więcej z nich pojawia się na naszym rynku po coraz to bardziej przystępnych cenach. Naucz się je rozróżniać i dowiedz się, jak powinno się je parzyć. Kto wie, może wśród nich znajdziesz swojego nowego faworyta.
Chińska herbata – historia powstania
Być może trudno w to uwierzyć, ale herbatę w Chinach pije się już od kilku tysięcy lat. Nie wiadomo dokładnie, kiedy ani w jaki sposób została odkryta, ale krąży na ten temat kilka legend i lokalnych wierzeń.
Herbata chińska – legenda o cesarzu
Według niektórych chińska herbata powstała zupełnie przez przypadek za czasów panowania mitycznego cesarza Shennonga w 2737 roku przed naszą erą. Ze względu na domniemane problemy zdrowotne władca mógł pić wyłącznie gorącą wodę.
Pewnego dnia zmęczony Shennong odpoczywał pod drzewem herbacianym, podczas gdy jego sługa przygotowywał mu filiżankę gorącej wody. Nie zwrócił uwagi, że wpadło do niej kilka listków i podał napój cesarzowi tak, jak zawsze. Ku zdumieniu obu z nich, gorący napar okazał się tak aromatyczny i smaczny, że cesarz postanowił, iż od tej pory właśnie tak będzie przygotowywał swój gorący napój.
Herbata chińska – legenda o mitycznym bogu
Według innej historii powstanie herbaty zawdzięczamy jednemu z mitycznych bogów chińskich, który posiadał – zapewniające mu nieśmiertelność – kryształowe wnętrzności. Z troski o ludzi, bóg ten wypróbowywał na sobie wszystkie rośliny, chcąc dowiedzieć się, czy są pomocne w chorobach, czy może szkodliwe.
Pewnego dnia natknął się na nowe zioło. Po jego spożyciu poczuł tak wielki ból żołądka, że gorączkowo zaczął szukać jakiegoś antidotum. Próbował bez skutku wielu różnych roślin, aż wreszcie trafił na krzew herbaciany. Jego liście nie tylko ukoiły ból brzucha, ale dodały mu energii i jasności umysłu.
Chińska herbata – legenda o Bodhidharmie
Dużą popularnością cieszy się jeszcze jedno opowiadanie, przypisujące odkrycie herbaty legendarnemu mnichowi buddyjskiemu Bodhidharmie. Jak wiadomo, mnisi słyną ze swoich zdolności medytacyjnych i są w stanie oddawać się tej czynności przez wiele długich godzin.
Niestety, pewnego dnia Bodhidharmie przydarzyło się coś bardzo wstydliwego: medytował tak długo, że w końcu zasnął. Kiedy się obudził, był na siebie tak zły, że postanowił się ukarać. Aby już nigdy nie móc zamknąć oczu i zasnąć, zdecydował odciąć sobie powieki. Rzucił nimi o ziemię, lecz po chwili wyrósł na ich miejscu krzew.
Zdziwiony Bodhidharma spróbował jego liści i po kilku chwilach poczuł się rześki i pełen energii. Zrozumiał, że to znak od bogów: niepotrzebnie odciął sobie powieki, liście podarowanego mu krzewu też mogą ochronić go przed zmęczeniem i zaśnięciem.
Tradycje picia herbaty w Chinach
Niezależnie od tego, jak naprawdę doszło do odkrycia herbaty i jej właściwości, produkcja i zwyczaj picia tego pobudzającego napoju dość szybko weszły do kultury chińskiej. W początkowym okresie liście herbaciane były uważane za towar luksusowy i służyły głównie jako darowizna dla panujących władców i szlachty.
Ceremonię picia herbaty zaczęli również kultywować mnisi tybetańscy, a dzięki otwarciu Szlaku Herbacianego i Wielkiego Kanału Chińskiego, napar z czasem rozprzestrzenił się na całe społeczeństwo.
Przez wiele wieków Chiny z zazdrością strzegły herbaty jako jednego ze swoich tradycyjnych produktów, a jej przewóz do innych krajów był karany śmiercią. Dopiero słynna wyprawa morska admirała Zheng jednym z tzw. okrętów skarbowych wypełnionych luksusowymi towarami chińskimi zapoczątkowała eksport herbaty chińskiej.
Pierwszą herbatą z Chin, jaką cudzoziemcy mieli okazję skosztować, był tradycyjny susz herbaciany z regionu Wuyi (Bohea Tea), który od XVII wieku – dzięki handlarzom holenderskim – zaczął regularnie trafiać na stoły europejskie.
Miejsce herbaty w medycynie chińskiej
Przyjemny dla podniebienia smak i wspaniały aromat herbaty to nie jedyny powód, dla którego Chińczycy tak chętnie po nią sięgają. Zarówno liście krzewów herbacianych, jak i sam napar zajmują ważne miejsce w tradycyjnej medycynie tego kraju i od wieków stosuje się je na rozmaite dolegliwości, jak na przykład ból głowy, ból stawów czy alergia. Uważa się również, że herbata pomaga zapobiegać chorobom, „zmniejszając nadmierną temperaturę i wilgotność organizmu”.
Zdrowotne właściwości herbaty powoli zaczyna doceniać również współczesna medycyna zachodnia, a przeprowadzane badania naukowe zgodnie potwierdzają to, o czym Chińczycy wiedzieli już od dawna – herbata naprawdę leczy. Nic zatem dziwnego, że mieszkańcy całego świata – w tym i Polacy – coraz chętniej sięgają po rozmaite rodzaje tego napoju nie tylko ze względów smakowych, ale i zdrowotnych.
Kamelia chińska – co to jest?
Jaką konkretnie rośliną są chińskie krzewy herbaciane? Ich łacińska nazwa to Camellia sinensis. Pierwszy człon nazwy został nadany roślinie przez Karola Linneusza w hołdzie za wkład dla nauki misjonarzowi i farmaceucie jezuickiemu George’owi Kamelowi. Słowo „sinensis” w języku łacińskim oznacza „chiński”. Tak więc Camellia sinensis to po prostu kamelia/herbata chińska.
Kamelia/herbata chińska to roślina wiecznie zielona wywodząca się z górskich terenów na pograniczu Chin, Indii i Mjanmy (dawnej Birmy). Może przyjmować formę krzewów lub niewielkich drzew.
Jej dwie główne odmiany to:
- małolistna C. sinensis v. sinensis (czyli herbata chińska),
- wielkolistna C. sinensis v. assamica (pochodząca z regionu Yunnan w Chinach lub z Indii).
Do produkcji herbaty wykorzystywane są liście kamelii. Im młodsze i wyżej położone na krzewie, tym większa jest ich jakość. Najdroższe i najbardziej ekskluzywne rodzaje chińskiej herbaty są wyrabiane z samych wiosennych pąków – ręcznie zbieranych i dokładnie segregowanych w trakcie produkcji.
Z kolei tańsze i gorsze jakościowo herbaty pochodzące z produkcji przemysłowej zawierają starsze i większe liście (również te pokruszone i połamane), a także ich ogonki i kawałki gałązek.
Herbata z Chin – rodzaje
Skoro wszystkie chińskie herbaty wyrabiane są z tej samej rośliny, to dlaczego różnią się kolorem, smakiem i zapachem? Ma to związek przede wszystkim z indywidualnym sposobem produkcji, która – w zależności od rodzaju herbaty – może obejmować takie etapy jak:
- więdnięcie liści,
- ich całkowitą lub częściową fermentację
- podrzucanie i ugniatanie liści,
- suszenie,
- utlenianie (czyli poddawanie działaniu powietrza),
- zwijanie lub rolowanie w celu nadania liściom odpowiedniego kształtu,
- pieczenie,
- leżakowanie.
WARTO WIEDZIEĆ:
Kolor herbaty ma związek ze stopniem jej przetworzenia. Im dłuższy proces produkcyjny herbaty i im więcej etapów obejmuje, tym ciemniejszy jest jej kolor. Nie chodzi tu o kolor samego naparu (bo ten zależy od ilości suszu i czasu parzenia), lecz o kolor herbaty według jej zachodniego nazewnictwa. Pod tym względem rozróżnia się herbatę białą, żółtą, zieloną, czerwoną Pu erh, niebieską Oolong i czarną.
Chińska herbata biała
Biała herbata jest uważana za jedną z najzdrowszych z chińskich herbat. Jest produkowana przede wszystkim w regionie Fujian, a cena jej najbardziej ekskluzywnych odmian – wytworzonych z najlepszych surowców i według tradycyjnych zasad – bywa dość wysoka.
W przeszłości biała herbata służyła jak dar w hołdzie cesarzowi, a poeci pisali o niej, że jest „biała jak chmury, czysta jak śnieg i aromatyczna jak orchidea”. Swój delikatny, pozbawiony goryczy smak i kwiatowy aromat zawdzięcza precyzyjnemu doborowi młodych pąków krzewu herbacianego – po to właśnie z nich jest wytwarzana – oraz specjalnemu procesowi produkcji, który przez wiele lat był trzymany w tajemnicy.
W czym zatem tkwi sekret smaku białej herbaty?
- Krzewy herbaciane są chronione przed słońcem w ostatnich tygodniach przed zbiorami.
- Zebrane pąki są pozostawiane do zwiędnięcia i wysuszenia na około 3 dni.
- Oksydacja, czyli utlenienie liści, zachodzi w bardzo niewielkim stopniu.
Biała herbata chińska – najważniejsze fakty
- Jej nazwa związana jest z białym meszkiem, którym pokryte są pąki w momencie zbiorów.
- Napar ma kolor słomkowy.
- Przeciwnie do popularnego przekonania, posiada zaskakująco wysoki poziom kofeiny, co potwierdzają najnowsze badania.
- Posiada bardzo dużą ilość przeciwutleniaczy.
- Dostępne na rynku rodzaje białej herbaty to: Yin Zhen Bai Hao (Srebrna Igła), Bai Mu Dan (Biała Piwonia), Gong Mei (Biała Czekolada), Shou Mei (Długowieczne Brwi), Fujian New Craft (DaBaiCha lub DaHoaCha).
Chińska herbata żółta – Huang Cha
Jest to chyba najmniej znany, a zarazem najbardziej ekskluzywny gatunek chińskiej herbaty, owiany wieloma legendami. Jej produkcja stanowi zaledwie niewielki odsetek całego suszu herbacianego produkowanego w Chinach, ale zainteresowanie właściwościami zdrowotnymi i walorami smakowymi zółtej herbaty powoli zaczyna wzrastać.
Produkcja żółtej herbaty jest historycznie związana z wyspą Junshan położoną na jeziorze Dongting w południowo-wschodniej części Chin, gdzie zaczęto ją wytwarzać w początkowym okresie panowania dynastii Qing.
Proces produkcyjny żółtej herbaty jest dość skomplikowany i oprócz typowych etapów, takich jak więdnięcie i suszenie liści, wymaga również:
- rolowania (ręcznego lub maszynowego) mającego na celu nadanie im odpowiedniego kształtu;
- pakowania liści w papier lub płótno;
- pozostawienia paczuszek do zżółknięcia w kilkuwarstwowych stosach.
Żółta herbata chińska – co warto wiedzieć?
- Do jej produkcji używa się małych, wysoko rosnących liści.
- Tańsza wersja, wyprodukowana z nieco większych liści, znana jest pod nazwą Huang Da Cha.
- W zależności od czasu parzenia kolor naparu oscyluje między jasnożółtym a miodowym.
- Posiada podobne właściwości, jak zielona herbata, ale ma przyjemniejszy smak pozbawiony trawiastej cierpkiej nuty.
- Susz ma zwykle kształt lekko skręconych świderków lub prostych igiełek.
- Najsłynniejsza odmiana żółtej herbaty to Junshan Yin Zhen, znana jako Srebrne Igiełki.
Chińska herbata zielona
Zielona chińska herbata to bez cienia wątpliwości najbardziej znana ze wszystkich herbat pochodzących z tego kraju. O dobroczynnym wpływie zielonej herbaty na zdrowie ludzkie wiadomo już od dawna, co sprawia, że osoby na całym świecie chętnie po nią sięgają mimo dość specyficznego, gorzkawego smaku.
Herbata zielona z Chin stanowi niemal połowę całej produkcji herbat tego kraju. W skali całego świata aż 80% dostępnej na rynku zielonej herbaty pochodzi właśnie stamtąd. To właśnie ten rodzaj naparu uważany jest za jeden z najstarszych: świeże, nieoksydowane liście herbaciane zalewano wrzątkiem jeszcze zanim wypracowano metody ich suszenia i prezerwacji.
Czym wyróżnia się chińska zielona herbata wśród innych herbat? Po pierwsze, jej proces produkcyjny jest bardzo krótki i zaledwie trzyetapowy:
- pozostawienie liści do więdnięcia;
- zachowanie ich zielonego koloru poprzez proces znany jako shāqīng (po angielsku kill green) i polegający na szybkim podgrzaniu liści na patelni w bardzo wysokiej temperaturze. Zatrzymuje to zmiany enzymatyczne i chemiczne zachodzące w liściach i pozwala zachować ich lekki, świeży smak oraz intensywnie zielony kolor;
- suszenie.
To właśnie brak utlenienia i fermentacji liści sprawia, że herbata zielona chińska posiada aż tak wysoką zawartość polifenoli i aminokwasów odpowiedzialnych za jej słynne właściwości prozdrowotne.
Zielona herbata z Chin – kluczowe informacje
- Prowincje słynące z produkcji tego rodzaju herbaty to Anhui, Zhejiang, Jiangsu i Sichuan.
- Jej smak i aromat zależą od regionu, pory zbiorów, rodzaju zebranych liści i szczegółów procesu produkcyjnego. Niektóre zielone herbaty mają mocno ziemisty, lekko dymny i orzechowy smak, podczas gdy inne smakują dużo lżej i bardziej kwiatowo.
- Podstawowa różnica między zieloną herbatą chińską a japońską matcha lub sencha leży w sposobie produkcji. Podczas gdy w Chinach liście herbaty poddawane są smażeniu na patelni, w Japonii podgrzewa się je tylko parą wodną.
- Popularnym dodatkiem do zielonej herbaty są kwiaty jaśminu. Chińska herbata jaśminowa zachowuje wszystkie swoje właściwości zdrowotne, a do tego jest niezwykle aromatyczna.
- Do jej najbardziej popularnych rodzajów zalicza się: Long Jing, Mao Feng, Gua Pian, Bi Luo Chun, Hou Lui, Lo Chu Cha.
Chińska herbata czerwona
Kolejną niezwykle ciekawą propozycją, jaką oferują chińscy producenci herbaty, jest mocno sfermentowana Pu erh (znana również jako chińska czerwona herbata) produkowana w regionie o tej samej nazwie, położonym w prowincji Junnan. Tradycyjnie jej susz był przeznaczony dla uboższych klas, które nie mogły sobie pozwolić na zakup bardziej ekskluzywnej białej lub żółtej herbaty.
Porównując smak i wygląd czerwonej herbaty chińskiej z jej zielonym lub białym odpowiednikiem, trudno uwierzyć, że zostały wytworzone z tej samej rośliny. Pu erh zawdzięcza swój ciemny kolor długiemu procesowi fermentacji, który również odpowiada za jej gorzki, niezbyt odpowiadający zachodnim gustom posmak.
W zależności od tego, w jakim momencie procesu produkcyjnego przeprowadzana jest fermentacja liści, czerwona herbata chińska dzieli się na dwie kategorie: Shu i Sheng.
Pu erh Shu, nazywana również „dojrzałą”, jest fermentowana już w początkowym etapie produkcji, zaraz po podgrzaniu liści. Bardziej tradycyjna, „surowa” Pu erh Sheng, fermentuje dopiero w trakcie długiego postprodukcyjnego leżakowania.
Czerwona chińska herbata – do zapamiętania:
- Produkowana jest z odmiany assamica krzewów herbacianych.
- Sprzedawana jest najczęściej w formie okrągłych „ciastek” zawiniętych w papier pergaminowy.
- Najlepiej smakuje z cukrem, miodem lub cytryną.
- Pu erh w wersji Sheng daje żółto-zielony, nieco trawiasty napar o charakterystycznym zapachu suszonych owoców.
- Napar czerwonej herbaty Shu jest ziemisty i lekko słodki o aromacie przypominającym śliwki, opadłe liście i korę drzewną.
- Herbata czerwona z Chin posiada aż 10 stopni jakości.
- Obie wersje herbaty Pu erh różnią się właściwościami zdrowotnymi. Ugotowana Shu zawiera probiotyki, a surowa Sheng jest bogata w przeciwutleniacze.
Niebieska herbata Oolong z Chin
Ta półfermentowana herbata z Chin nazywana jest również turkusową lub szmaragdową, a według legend – smoczą. Jej receptura powstała ponoć przez przypadek – zerwane liście pozostawiono na noc, co spowodowało ich częściowe utlenienie, a także nadało lepszych walorów smakowych.
Herbata Oolong z Chin cieszy się ogromnym uznaniem na całym świecie. Jej najlepsze odmiany, takie jak Tie Guan Yin czy Da Hong Pao, są tak ekskluzywne, że kolekcjonerzy są skłonni zapłacić za nie niebotyczne kwoty.
Mimo że niebieska herbata oryginalnie pochodzi z gór Wuyi w prowincji Fujian, jej obecny obszar produkcji obejmuje również Guangdong i Tajwan. Jednym z najistotniejszych etapów jej wytwarzania jest rolowanie liści w niewielkie kulki – właśnie po tym kształcie najłatwiej jest rozpoznać herbatę Oolong – lub w lekko skręcone nitki.
Niebieska herbata Oolong – nie zapomnij:
- Mimo że potocznie nazywana jest „półsfermentowaną”, tak naprawdę w ogóle nie podlega fermentacji. Prawidłowe określenie tej herbaty to „częściowo utleniona”.
- Nie należy ją mylić z niebieską herbatą z klitorii ternateńskiej, tropikalnej rośliny azjatyckiej dającej napar o intensywnym niebiesko-fioletowym kolorze.
- Kolor suszu różni się w zależności od poziomu oksydacji. Najbardziej utlenione wersje Oolong są niemal czarne, podczas gdy te o niskiej oksydacji niewiele różnią się od zielonej herbaty.
- Jedną porcję suszu można kilkakrotnie zalewać wodą.
Czarna herbata z Yunnan
Czarna herbata jest Polakom najlepiej znana i najbardziej przez nich lubiana. Jej chińska wersja pochodzi z regionu Yunnan, gdzie rosną wysokie krzewy herbaciane o dużych liściach. Najpopularniejszym rodzajem czarnej herbaty z Chin jest Dian Hong dający aromatyczny napar o czerwonym kolorze.
Charakterystyczną cechą tego rodzaju herbaty jest jej pełna oksydacja, która sprawia, że gotowy susz ma ciemny, niemal czarny kolor.
Podobnie jak w przypadku innych rodzajów herbat chińskich, rodzaj wykorzystanych liści jest jednym z czynników decydującym o jakości gotowego produktu. W przypadku czarnej herbaty Yunnan za najbardziej ekskluzywną uważa się Yunnan Pure Gold z dużą ilością srebrno-złotych igiełek pochodzących z jeszcze nierozwiniętych pąków.
Chińska czarna herbata Dian Hong – istotne fakty:
- Jest wytwarzana z liści krzewów Camellia sinensis v. assamica, dzięki czemu zawiera niższy poziom kofeiny niż inne czarne herbaty.
- Łatwo poznać jej jakość po zawartości złotych igiełek.
- Super Finest Tippy Golden Flowery Orange Pekoe oznacza najlepszą jakościowo wersję tej herbaty.
- Wspaniale smakuje z mlekiem, miodem, imbirem, dodatkiem suszonych owoców i bakalii.
Herbata chińska – jak parzyć?
Parzenie herbaty jest w Chinach procesem bardzo ceremonialnym, który wymaga nie tylko odpowiedniej techniki, ale również właściwych przyrządów. Nie oznacza to oczywiście, że chińskich herbat nie da się parzyć na sposób zachodni – w zwykłym czajniku lub bezpośrednio w filiżance.
Jeśli jednak chcesz nieco poeksperymentować z wielowiekową tradycją parzenia herbaty, zaopatrz się w specjalny zestaw Gongfu zawierający tacę, dzbanek na wodę, niewielki czajnik o nazwie gaiwan, naczynie do odcedzenia fusów, dzbanek do nalewania herbaty i kilka czarek.
Jak długo parzyć chińską herbatę? Jaką temperaturę powinna mieć woda? Ile razy można użyć tych samych liści? Wszystko zależy od tego, jaki rodzaj herbaty wybrałeś.
PARZENIE HERBAT CHIŃSKICH
| Biała | Żółta | Zielona | Czerwona | Oolong | Czarna | |
| Temperatura wody | 70-80˚C | 80-85˚C | 80˚-85˚C | 100˚C | 85-95˚C | 95-99˚C |
| Czas parzenia w zwykłym czajniku | 2-5 minut | 1-2 minuty | do 2 minut | do 3 minut | 1-5 minut | 2 minuty |
| Czas parzenia w gaiwanie | 1 | 1 | 1 | 30 sekund | 30 sekund | 1 |
| Liczba powtórzeń w gaiwanie | 2-3 | 3-6 | 2-3 | do 10 | 3-7 | 2 |
Pamiętaj, że przy każdym ponownym parzeniu herbaty w gaiwanie powinieneś wydłużyć czas o około 30 sekund. Przed parzeniem gaiwan powinien zostać ogrzany gorącą wodą. Namoczonych liści herbaty nie należy przechowywać z dnia na dzień, nawet w lodówce.
Herbata chińska – właściwości
Po chińskie herbaty warto sięgać nie tylko ze względu na ich smak i aromat czy też energetyzujący wpływ zawartej w nich kofeiny, ale również dlatego, że są wyjątkowo zdrowym dodatkiem do naszej codziennej diety.
O właściwościach zdrowotnych naparu z liści Camellia sinensis mówi się już od bardzo dawna, jednak dopiero teraz naukowcy zaczynają rozumieć pełny mechanizm jego działania na ludzki organizm.
Liście krzewu herbacianego, a także przyrządzony z nich napar, są przepełnione substancjami odżywczymi. Do najważniejszych należą flawonoidy (rodzaj polifenoli) – czyli naturalne przeciwutleniacze chroniące nasze ciało przed negatywnym działaniem wolnych rodników.
Do dobroczynnych właściwości polifenoli należą między innymi:
- opóźnianie procesu starzenia się komórek,
- zmniejszenie ryzyka wystąpienia groźnych chorób takich jak cukrzyca, miażdżyca, choroby serca, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera i różne rodzaje nowotworów,
- poprawa pamięci i lepsze funkcjonowanie układu nerwowego,
- działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe,
- pozytywny wpływ na zdrowie jamy ustnej,
- znormalizowanie ciśnienia i poziomu cholesterolu we krwi.
Oczywiście nie każdy rodzaj chińskiej herbaty działa dokładnie tak samo. Za prawdziwą skarbnicę zdrowia uważa się – najmniej przetworzoną ze wszystkich – zieloną herbatę. To właśnie ona zawiera największą ilość katechin – podgrupy flawonoidów.
Jeśli chodzi o inne herbaty chińskie, to uważa się, że:
- Czarna herbata pomaga chronić płuca przed zmianami spowodowanymi paleniem papierosów. Chroni również przed zawałem i udarem mózgu.
- Biała herbata wykazuje najwyższe właściwości antynowotworowe.
- Herbata Oolong i Pu erh są zalecane w walce z wysokim poziomem cholesterolu LDL.
- „Ugotowana” Pu erh Shu posiada wiele probiotyków ważnych dla normalnego funkcjonowania układu trawiennego. Jest również doskonałym lekarstwem na kaca.
- Bardziej utlenione wersje herbaty chińskiej mają mniejszą zawartość katechin, są za to bogate w teaflawiny – inny rodzaj flawonoidów.
***
O herbacie chińskiej można opowiadać bez końca. Oprócz jej sześciu podstawowych rodzajów wiele jest dodatkowych typów i podtypów, każdy nieco inny od poprzedniego. Nauczmy się celebrować każdą filiżankę jej aromatycznego naparu i z każdym łykiem odkrywać nowe nuty smakowe.
FAQ: Najczęściej zadawane pytania dotyczące herbaty chińskiej
To, którą z herbat uznasz za najsmaczniejszą, jest kwestią bardzo indywidualną. Jedni chętniej sięgają po bardziej delikatne rodzaje tego napoju (białą, zieloną czy żółtą), podczas gdy inni wybierają znacznie intensywniej smakującą herbatę czarną lub mocno sfermentowaną Oolong. Na pewno warto spróbować każdej z chińskich herbat, aby móc sobie wyrobić o nich własną opinię.
Mimo tego, że w Chinach herbata znana była już tysiące lat temu, to pierwsze historyczne wzmianki o niej pojawiły się dopiero około III w. naszej ery w „Księdze Herbaty” (znanej również pod nazwą „Chajing”). Jej autorem jest Lu Yu – chiński pisarz i poeta z okresu dynastii Tang uważany za „herbacianego mędrca”.
W napisanej przez siebie Księdze Herbaty Lu Yu podaje całe mnóstwo informacji zebranych dzięki przeprowadzonym przez siebie badaniom dotyczącym historii oraz uprawy krzewów herbacianych, a także ceremonii picia tego tradycyjnego chińskiego naparu.
W Chajingu znajdują się również wskazówki odnośnie do wyboru odpowiednich liści, pory zbiorów, a nawet najlepszej jakościowo wody.
Na zawartość kofeiny w kubku naparu wpływa nie tylko rodzaj herbaty, ale i wiele innych czynników – czas zbiorów, rodzaj liści, proces produkcji, stopień połamania suszu, długość parzenia, temperatura wody itp. Zakłada się jednak, że:
- 250 ml czarnej herbaty zawiera 50-90 mg kofeiny,
- 250 ml herbaty Oolong zawiera 35-55 mg kofeiny,
- 250 ml czerwonej herbaty zawiera 30-100 mg kofeiny,
- 250 ml zielonej herbaty zawiera 30-50 mg kofeiny,
- 250 ml białej herbaty zawiera 6-75 mg kofeiny,
- 250 ml żółtej herbaty zawiera 50-65 mg kofeiny.
Tak, przy regularnym piciu herbata chińska może okazać się niezwykle pomocna w zrzuceniu zbędnych kilogramów. Te niezwykle pożądane właściwości spowodowane są zawartością katechin odpowiedzialnych za przyspieszenie metabolizmu i pomocnych w rozbijaniu komórek tłuszczowych. Poza tym znajdująca się w herbacie kofeina dodaje energii i zachęca do ruchu – a to zwiększa spalanie kalorii.
